Ławeczki

Jest mi źle... Smutno... Tak mogę określić mój obecny stan ducha.
Czuję się tak bardzo podle, jakbym była najgorszym człowiekiem na kuli ziemskiej i już nigdy nie miała być szczęśliwa. Czuję się taka... inna, może zakochana?
Miłość powinna być szczęśliwa... Powinna... ale w moim przypadku taka nie jest. Tej mojej miłości w ogóle nie powinno być, bo gdy zakochujemy się w niewłaściwym człowieku dobrze wiemy, że nie mamy żadnych szans, by zdobyć jego miłość. A im bardziej myślimy o tym coraz mocniej utrwalamy się w dobitnym przekonaniu...
Podniosłam głowę i spojrzałam na niebo...

Podeszła bezszelestnie do Ver. Objęła ją lekko ramieniem.

Spojrzałam na dziewczynę pytającym wzrokiem...

- Pomilczeć z Tobą.? - spytała cicho.

- Eemmm... chyba jednak wole rozmawiać.. - powiedziałam z nadzieją, że w końcu będę mogła z kimś porozmawiać i wyrzucić to z siebie.

- Więc słucham. - uśmiechnęła się lekko.

- Eee.. To może.. co chcesz wiedzieć.? - zapytałam zakładając kaptur.

- dlaczego chodzisz caly czas taka smutna.? - powiedziała.

- Hmmm, to się nazywa... 'nieszczęśliwa miłość'.? - podrapałam się po głowie. - Nie wiem.. może.. nie odwzajemniona.?
Nie za bardzo wiedziałam jak to ująć.

- A kto jest tym dupkiem który Cię nie chce.? - spytała patrząc na dziewczynę uważnie.

Powiedzieć.?, zapytałam w myślach wahając się lekko.
- Du.. - przerwałam. Imię chłopaka nie mogło przejść mi przez gardło.

- No to dobrze mówiłam, ze to dupek. - skrzywiła się. Rozgarnęła włosy i pokazała dziewczynie bliznę na głowie. - To on mi zrobił. Ale próbuj... może zdołasz wykrzesać z niego jakieś uczucia. - powiedziała cicho.

Zerknęłam na jej bliznę, która... (wybacz :P ), ale wcale mnie nie ruszyła.. wzruszyłam ramionami.
- Chyba.. nie dam rady. - pierwszy raz w życiu byłam... słaba.?

- Jesteś duża dziewczyną. - uśmiechnęła się.

Uśmiechnęłam się lekko słysząc jej słowa.. jednak wcale nie pomogło. Noo.. może troszkę :P.

Przytuliła ją jak przyjaciółkę. - Jakoś sie ułoży. - powiedziała. - zawsze się układa. - dodala.

- Fajnie wiedzieć. - odpowiedziałam i uśmiechnęłam się lekko do niej... - Dzięki.

- Nie ma za co. - powiedziała wypuszczając dziewczynę z objec.

- Więc.. co robimy.? - zapytałam.

- Nie wiem. Proponuj coś. - wyszczerzyła się.

Zastanowiłam się chwilkę...
- Uhuuu... nie wiem. - powiedziałam wystawiając jej język.

Zaśmiała się. - wracamy do sali kominkowej.? - spytała.

Nic nie odpowiedziałam tylko wstałam i pociągnęłam dziewczynę za sobą.

Została pociągnięta. xD

Przyszedł i zaczął spacerować, a pies pałętał się obok jego nogi.
-Wiesz co Metal, jesteś moim jednym przyjacielem.
Mruknął do niego.